Nadat we glansrijk van de Brusselaars wonnen in de 'Mijn Pop-Uprestaurant' wedstrijd is het tijd voor een nieuwe hype. En die diende zich als vanzelf aan: Pieter de bioboer. Pieter gedijt op de velden van Herkenrode alwaar hij zijn dagen slijt met rustig over de ruggen van zijn vriendinnen, de Herefordkoeien, te wrijven. Al wil hij ook wel eens, bij wijze van afwisseling, een schaapje strelen. 

Aan belangstelling ontbreekt het de bioboer niet. Hij stond vorige week al uitgebreid in de krant, prijkte op de cover van De Nieuwe Hasselaar en veroverde daar ook nog eens een hele pagina in. Hij wordt in één adem vermeld met een hele rist streekproducten. Als het goed is voor de mens zit bioboer Pieter er voor iets tussen. Van geitenkaas tot bier van het Jessenhof. 

Voor wie hem nog niet te zien kreeg: bioboer Pieter is niet het vettige type dat dag en nacht naar mest stinkt en alleen zijn catchou botten uittrekt voor het driemaandelijks bad. Nee, Pieter is er eentje uit de boekskes (daar heb ik hem trouwens in gevonden). Het is een jonge mannenmens, slank en stevig van lijf en leden, mooi verpakt in T-shirt en jeans met een modieus petje op een sympathieke kop. VTM en aanverwanten hebben al fortuinen besteed om lelijkere venten voor de lens te krijgen en hier loopt dat zomaar in het veld. Ik verwacht pelgrimstochten naar de weiden en akkers van Herkenrode waar deze agrarische Adonis rondwaart. Een uitstap naar Herkenrode, inclusief gegidste rondleiding, staat nu al in alle afdelingen van KVLV, Femma en andere vrouwvriendelijke organisaties op het programma. Het gaat nog dringen worden aan de poorten van de abdij. Dat ze daar hun voorzorgen maar nemen. Stedelijke en buitenwettelijke deernen gaan in katzwijm vallen bij het minste oogcontact met hem als hij zijn uiteenzettingen te velde doet aan de bezoekers. Zij - en hij - zijn hierbij verwittigd. 

Mooi of niet, ik stelde mij toch de vraag of zo een exemplarisch specimen helemaal alleen door het leven gaat. Al worden zijn koeien als zijn vriendinnen aanzien, toch doet iets in mij vermoeden dat er achter de bioboer ook een bioboerin schuilgaat. Maar daar zien we weinig of niks van. Ook niet in de boekskes. Net dàt zou het plaatje voor de campagne voor biologische voeding compleet maken: een bioboer die zorgt voor gewassen en vlees en de boerin die dat allemaal in grote potten kookt, bakt en stooft. En dan zouden er nog een stuk of wat koters aan haar rokken moeten hangen. Biokoters natuurlijk. 

Foto: Frank Toussaint (Bioboer Vlaanderen)

www.bioweek.be