Verslag 26 ste editie" Dwars door Hasselt " op zondag 12 oktober 2008.

Tijdens een prachtig najaarsweer verzamelden 12.000 deelnemers op het  Kolonel Dusartplein. Heel wat sporttievelingen, jong en oud, stonden te trappelen van ongeduld om hun afstand te kunnen lopen: 15 - 5 - 3 - 1 km. Onder de deelnemers ook verschillende kinderen van Stokrooie, vergezeld van hun ouders. Fier als een gieter brachten de ouders de kinderen naar de startlijn. De duiveltjes met de ouders van de voetbalploeg Stokrooie liepen de 1 km.  Romy en Amouk Poelmans uit de Waterlozestraat  liepen met hun schoolvriendjes en leeftijdsgenootjes eveneens de 1 km. Jeroen Froyen met zijn fiere papa begaf zich naar de startlijn voor de 1 en 3 km. En Ecatarina Bex liep dapper de 5 km mee tussen de grote mensen. Er waren nog deelnemers uit Stokrooie, maar niet iedereen was in de buurt van de fotocamera. 

Annemien Martens uit de Waterlozestraat schreef een tekst over de voorbereidingen, ze liep met haar vriendinnen de" Dwars door Hasselt". Annemie heeft beloofd een vervolg te schrijven na de "Dwars door Hasselt". 

Tekst en foto's: Theo Vallons

Zondag is het eindelijk zover. We gaan voor de 15 km in Dwars Door Hasselt. Dat was een beetje een lichtzinnig besluit, nadat we de 10 km gelopen hadden in Tessenderlo. Na zo’n wedstrijd denk je nogal gemakkelijk dat je alles aankunt. We hebben er drie maanden flink op geoefend, tussen werk en huishouden door, in regen en wind (en die is dit jaar frequent van de partij!). Niet gemakkelijk: drie keer per week naar buiten, in plaats van lekker in de zetel naar tv kijken. En geen goed verteerbaar half uurtje, neen, meteen minimum een uur. 
Op zondag richting naar Hasselt, aan het zebrapad richting Molenpoort gaat het rechtsomkeert. Als je halfweg de Waterlozestraat vertrekt, langs de Pikanshoef loopt en dan de kanaallijn volgt, en ginds aan de verkeerspaal weer terugkeert, kom je aan ongeveer 15 km. We lopen hem wel, daar zijn we zeker van. Maar in schoonheid, da’s maar de vraag. 
Ach, snelheid doet er toch ook niet toe. We zijn buiten, we zijn samen, we vertellen onze hele levens aan elkaar, lachen een goei, genieten van de prachtige natuur die Stokrooie ons maar al te graag biedt. En we voelen de effecten van het joggen: een echte boost voor onze doodgewone IK, een oppepper van formaat voor onze gezondheid, en een megaprik voor onze vriendschap. 
We vertrekken zondag bij het startschot om half vier, en hopen rond tien over vijf de aankomst te bereiken (joggend, hinkend, zieltogend, …). En daarna gaan we met zijn allen uit eten: we gaan iets te vieren hebben. Al is het dan dat hét voorbij is, het grote evenement waar we maanden naartoe geleefd hebben, en al is het dan omdat we vanaf volgende week weer gewoon kunnen doen: drie keer per week een half uurtje, af en toe wat langer, zonder meer … 

Groetjes van Martine, Elly, Evy, Linda, Benedicte en Annemie

Tekst en foto: Annemie Martens